Bommeliaans Management Development?

Volgen we Bommel dan ondergaat de huidige praktijk van selectie, benoeming, beoordeling en beloning van leidinggevers en managers een radicale verandering.
We gaan bijvoorbeeld stoppen met assessments, competentiemanagement, vaardigheidscursussen en persoonlijke ontwikkelingsplannen. Dat zijn immers allemaal zaken die gericht zijn op het ‘kunnen leidinggeven’. Belangrijk, maar veel minder belangrijk dan het ‘de leiding willen nemen’! Deze neiging is immers de difference which makes the difference tussen leidinggevers en niet-leidinggevers (dat wil zeggen normale mensen).
Selectie, benoeming, beoordeling en beloning van leidinggevers zou meer dan ooit gericht moeten zijn het op het vaststellen, stimuleren en waarderen van chronische stempeldrang, het herkennen en durven erkennen van de eigen incompetentie en noblesse oblige.

Moet je je voorstellen wat de enorme impact zou kunnen zijn als we bijvoorbeeld trainingen in incompetentie zouden organiseren! Trainingen waar je de slag maakt van onbewust onbekwaam naar bewust onbekwaam. Weer managers op de vloer die de grenzen van hun kennis en bekwaamheid kennen! Bescheiden managers. Ontspannen managers die uit de kramp van eeuwig beter moeten weten en alles moeten kunnen, zijn ontsnapt. Managers die weer hun medewerkers moeten opzoeken en inschakelen voor hulp en medewerking. Die de 'Moeder van aller Reflexen'weer weten op te roepen. Het effect zal enorm zijn: ze gaan echt allemaal als een speer!